درآمد
سلام. علیرضا نیكنژاد هنگامی كه سایت «عكاسی» را راه انداخت، لطف كرد و پیشنهاد داد كه من هم وبلاگ داشته باشم. اما ترسیدم! و گفتم نه. علت ترسم گرفتاریهای زیاد بود [و هست] و نداشتن وقت كافی برای به روز كردن مطالب. هر چند كه وبلاگ مثل یادداشتهای شخصی است اما به هر حال بیننده و خواننده دارد. وقتی وبلاگ به روز نشود انگار با كسی قرار بگذاری و سر قرار نیایی یا دیر بیایی. بیتوجهی به وعده، بیاحترامی به دیگران است، هر چند وعده مشخصی نگذاشته باشی.
این بار به امر مجدد علیرضا نیكنژاد گردن نهادم. سپاسگزارم از لطفش. امیدوارم در به روز كردن وبلاگ در نمانم. جای ترمز و كلاچ و دنده را خوب نمیدانم. تازه تصدیقم! مرا چه به تكنولوژیهای نوین!امیدوارم به قول اصحاب وبلاگ «دل نوشتههای» من «دلآزار» از كار در نیاید. به هر حال اگر چنین شد به سراغم نیایید تا تنبیه شوم و بفهمم دنیا دست كیست!
این بار به امر مجدد علیرضا نیكنژاد گردن نهادم. سپاسگزارم از لطفش. امیدوارم در به روز كردن وبلاگ در نمانم. جای ترمز و كلاچ و دنده را خوب نمیدانم. تازه تصدیقم! مرا چه به تكنولوژیهای نوین!امیدوارم به قول اصحاب وبلاگ «دل نوشتههای» من «دلآزار» از كار در نیاید. به هر حال اگر چنین شد به سراغم نیایید تا تنبیه شوم و بفهمم دنیا دست كیست!
جناب آقای عباسی
بسیار خوشحالم که در اینجا مینویسید و موفق به بهرهمندی از مطالب شما هستم. با آرزوی سلامت و موفقیت برای شما و سایر اساتید بی کبر و غرور.
جناب عباسی سلام
بنده هم خواننده ای هستم که هم از نوع دست نوشته های شما و هم از نوع دل نوشته های شما مطالب شما را دنبال می کنم و از ورود به عالم فراگیر تکنولوزی خوشحالم
ostad mobarahdi . . . khosh galob saan
سلام آقای عباسی
خیلی خوش آمدید.
سلام آقای عباسی بسیار عزیزم ،
تبریک می گویم و بسیار خوشحالم که این صفحه را راه اندازی کردید.
امید به وعده دیدار داشتن با شما دنیایی ارزش داره چه برسد به اینکه با تمام مشغلههایتان سر قرار هم بیایید. باور کنید شدیدا خوشحالم که بالاخره وبلاگتان را راه انداختید.
آقای عباسی نازنین سلام
خیلی خوشحال شدم كه وبلاگ نویس شدید.البته ما كه این بچه را زاییدیم و نتوانستیم بزرگش كنیم.همیشه موفق باشید.